Cádiz

En otoño parece alejarse el tópico de ciudad soleada que  acompaña a la trimilenaria ciudad de Cádiz. Los dos vientos que la azotan, el Levante y el Poniente, marcan la vida cotidiana de los gaditanos durante todo el año, pero es en Otoño e Invierno cuando estos alcanzan su punto álgido. A sí los colores vivos, la intensa luz, la visibilidad que parece infinita, son sustituidos por niebla con tonalidad azul, más parecida a la imagen con la que relacionamos (no sin aplicar  de nuevo el tópico) con el mar Cantábrico.

El intenso olor a mar adquiere casi forma tridimensional. El océano no solo se huele, también se palpa en forma de niebla. Hay un juego místico entre el cielo, el mar y la tierra, todos ellos disputándose el favor de los sentidos hasta casi embotarlos.

A primera hora de la mañana hay un trajín de pescadores que colocan cañas a lo largo del muro, en ocasiones balaustrada, que circunvala el casco histórico, balcón del Atlántico, desde el que se otea el horizonte en busca de los barcos procedentes de la  América que tanta riqueza económica y de ideas trajeron a la ciudad en otro tiempo. La península de Cádiz, convertida por la niebla, parece entonces prácticamente una isla. Flote en el océano.

A la tardor sembla moure's el tema de la solejada ciutat que venia amb la ciutat de trimilenaria de Cadis. Dos vents de la plaga, el Llevant i Ponent, marcant la vida quotidiana de la Cadis tot l'any, però és a la tardor i hivern, quan arriben les seves pic. Si els colors brillants, la llum intensa, la visibilitat que sembla l'infinit, són substituïts per boira amb ombra blau, més semblant a la imatge amb el qual interactuem (no sense aplicar el tema una altra vegada) al mar Cantàbric.
L'olor intens de Mar adquireix la forma gairebé tridimensional. No només olor de Mar, també pot ser vist en forma de boira. Hi ha un joc místic entre el cel, el mar i la terra, tots ells litigi el favor dels sentits a gairebé deixant-los.
A primera hora del matí hi ha un enrenou de pescadors que posat canyes al llarg de la paret, a vegades balustrada, que prescindeix de la històrica balcó de l'Atlàntic, des d'on mirar l'horitzó search de vaixells des de l'Amèrica que tanta riquesa i idees econòmics va portar a la ciutat en una altra vegada. Llavors, la península de Cadis, convertir-se per la boira, sembla gairebé una illa. Flotant a l'oceà.

In autumn seems farther away the sunny city Topical accompanying Trimilenaria Cadiz. The two winds that whip, Levante and Poniente, mark the daily life of the people of Cadiz throughout the year, but in autumn and winter when they reach their peak. In it the bright colors, the intense light, visibility seems infinite, are replaced by fog blue hue, more like the image that relate (not without reapplying topical) to the Cantabrian Sea.
The intense smell of the sea takes almost three-dimensional shape. The ocean not only smells, also feels as fog. There is a mystical game between sky, sea and land, all vying for the favor of almost dulled senses.
Early in the morning there is a bustle of fishermen rods placed along the wall, sometimes balustrade that surrounds the historical Atlantic balcony, from which scans the horizon for ships from America that much economic wealth and ideas brought to the city in time. The peninsula of Cadiz, converted by fog, then it seems almost an island. Afloat in the ocean.

En automne semble plus éloigné de la ville ensoleillée topique d'accompagnement Trimilenaria Cadix. Les deux vents qui fouet, Levante et Poniente, marquent la vie quotidienne des habitants de Cadix toute l'année, mais en automne et en hiver, quand ils atteignent leur apogée. En lui les couleurs vives, la lumière intense, la visibilité semble infinie, sont remplacés par la teinte bleu brouillard, plus comme l'image qui se rapportent (non sans une nouvelle demande d'actualité) à la mer Cantabrique.
L'odeur intense de la mer prend forme presque en trois dimensions. L'océan, non seulement les odeurs, se sent aussi que le brouillard. Il s'agit d'un jeu mystique entre ciel, mer et terre, tous en lice pour le plaisir des sens presque émoussés.
Tôt le matin, il ya un bruit de pêcheurs tiges placées le long du mur, parfois balustrade qui entoure le balcon historique de l'Atlantique, à partir de laquelle scrute l'horizon pour les navires en provenance d'Amérique que beaucoup de richesse économique et des idées portées à la ville dans le temps. La presqu'île de Cadix, converti par le brouillard, il semble presque une île. À flot dans l'océan.

Im Herbst scheint das Thema der sonnigen Stadt zu bewegen, die mit der Trimilenaria Stadt Cadiz kam. Zwei Winde, die die Pest, der Levante und Poniente, markieren das tägliche Leben der Cadiz das ganze Jahr über, aber es ist im Herbst und Winter, wenn sie ihren Höhepunkt erreichen. Helle Farben, intensives Licht, die Sichtbarkeit, die unendlich scheint es, werden durch ersetzt Nebel mit Schatten blau, eher wie das Bild, mit denen wir interagieren (nicht ohne das Thema erneut anwenden) durch das Kantabrische Meer.
Der intensive Duft des Meeres erwirbt fast dreidimensionale Form. Nicht nur Meer riechen, kann auch man in Form von Nebel. Es ist ein mystisches Spiel zwischen den Himmel, das Meer und das Land, sie bestreiten die Gunst der Sinne, so dass sie fast alle.
Das erste, was am Morgen gibt es ein Treiben der Fischer, die Schilf entlang der Wand platziert, manchmal Schiffe Geländer, die den historischen Balkon des Atlantiks umgeht aus dem Horizont auf der Suche nach starren aus Amerika, die so viel Wohlstand und wirtschaftlichen Ideen in der Stadt in einer anderen Zeit gebracht. Die Halbinsel von Cádiz, durch den Nebel umgewandelt scheint dann fast eine Insel. Schwimmen im Ozean.

No Outono, parece mover-se o tema da cidade ensolarada que veio com trimilenaria cidade de Cádiz. Dois ventos que a peste, o Levante e Poniente, marcando o cotidiano do Cádiz durante todo o ano, mas é no outono e inverno, quando eles atingem o seu auge. Se as cores brilhantes, a luz intensa, a visibilidade que parece infinito, são substituídos por nevoeiro com sombra azul, mais como a imagem com os quais interagimos (não sem aplicar o tema novamente) pelo mar Cantábrico.
O cheiro intenso do mar adquire forma quase tridimensional. Não só cheiro de mar, também pode ser visto na forma de neblina. Há um jogo místico entre o céu, o mar e a terra, todos eles disputando a favor dos sentidos para quase deixando-os.
A primeira coisa de manhã há uma azáfama de pescadores que colocou palhetas ao longo da parede, às vezes balaustrada, que ignora a varanda histórica do Atlântico, do que olhar o horizonte em busca de navios da América que tanta riqueza e idéias econômicas trouxeram para a cidade, em outro tempo. A Península de Cádiz, convertido pelo nevoeiro, então parece quase uma ilha. Flutuando no oceano.

秋には、カディスの 市に来た晴れの都市のトピックを移動するようです。疫病、レバンテと、カディスの日常生活を一年中、マーク ポニエンテノルテ、それはときに彼らがピークに達する秋と冬に 2 つの風。明るい色、強い光、可視性は無限だ場合は、霧が暗青色を我々 の対話 (トピック再び適用しないなし) イメージのような置き換えられますカンタブリア海。
海の強烈なにおいはほとんど三次元形状を取得します。海のにおいだけではなく、また見ることができますを霧状に。空、海と土地は、すべてのそれらにほとんどそれらを残し、五感の好みの紛争の間の神秘的なゲームです。
まず朝葦の壁に沿って配置漁師の喧騒は、時々 バイパスからの検索で地平線を見詰める、大西洋の歴史的なバルコニー手摺用アルミパンチング メタルほどの富と経済のアイデアは都市に別の時間にもたらしたアメリカから付属しています。霧の変換、カディスの半島は、ほとんどの島 [ようです。海に浮かぶ。

在秋季似乎移加的 市斯附带的阳光城的主题。瘟疫、 莱万特和 Poniente，一年四季，标记加的斯的日常生活，但它是在秋季和冬季时到达顶峰的两个风。如果明亮的颜色、 强光、 可见性，看起来无限，因雾更换使用蓝色，更像是我们与之交互 （并非没有再次应用主题） 的图像的阴影坎塔布连在海边。
海的强烈气味收购几乎三维形状。不只海洋味，还可以看到雾的形式。天空、 大海和土地，所有这些争议几乎离开他们的感官的青睐之间有一个神秘的游戏。
第一件事早晨有一阵喧闹的放置沿墙上芦苇的渔民，有时栏杆，绕过了大西洋，从中盯着寻找的地平线的历史性阳台的船只从这么多的财富和经济思想带给这个城市另一个时代的美国。由雾，转换的卡迪斯地区半岛那么似乎几乎是一座孤岛。漂浮在海洋中。

في الخريف ويبدو أن نقل موضوع المدينة المشمسة التي تصحب مدينة كاديس تريميليناريا. رياح اثنين الطاعون، ليفانتي وبوننت، وسم الحياة اليومية قادش على مدار السنة، وإنما في الخريف والشتاء عندما تصل إلى ذروتها. إذا كانت ألوان زاهية، على ضوء مكثفة، والرؤية التي يبدو لانهائية، تحل محلها الضباب مع الظل الأزرق، أشبه الصورة التي نتفاعل (ليس بدون تطبيق هذا الموضوع مرة أخرى) عن طريق البحر سانتندر.
ويكتسب رائحة مكثفة من البحر الشكل تقريبا ثلاثي الأبعاد. أيضا يمكن أن ينظر إليه ليس فقط رائحة المحيط، في شكل الضباب. هناك لعبة صوفية بين السماء، والبحار، والأرض، وكل منهم المتنازعة صالح الحواس لتركهم تقريبا.
أول شيء في الصباح هناك صخب صيادين الذين وضعوا القصب على طول الجدار، في بعض الأحيان الدرابزين، الذي يتجاوز شرفة التاريخي في المحيط الأطلسي، منها التحديق في الأفق بحثاً عن السفن الأمريكية التي جلبت الكثير من الثروات والأفكار الاقتصادية إلى المدينة في وقت آخر. ويبدو شبه كاديز، تحويل الضباب، ثم شبه جزيرة. العائمة في المحيط